Naar aanleiding van het boek De zin van het leven. Een momentopname van mijn gedachten over dit uitermate interessante thema.
Ooit schreef iemand dat de zin van het leven is dat je er zin in hebt. Die zin vind ik wel gevat. Maar dat alleen vind ik ook wel mager. Leven volgens je roeping, dat doen waartoe je je geroepen voelt, komt dichterbij. Het is een innerlijk weten, dat niet bediscussieerbaar is. De zin van het leven is niet een voldoen aan een maatstaf. Echt leven vraagt om lef, het aangaan om te ontdekken van de eigen plek. Dat kan alleen voorbij het oordeel van wat mensen ervan vinden.
Leven in verbondenheid met anderen is voor mij belangrijk. Nieuwsgierig naar de zin van het leven bij hen. Voor mij is het zinnig te ervaren positief van betekenis te kunnen zijn voor anderen. Door die verbondenheid. En verbondenheid kan ten diepste alleen tot stand komen in onvoorwaardelijke liefde.
De afgelopen jaren heb ik veel gelezen en heb ik veel geleerd van de mensen met wie ik mocht spreken. Ik leerde hoeveel kracht erin kwetsbaarheid zit. Dat het moed vraagt om perfectionisme los te laten. Ook het loslaten van het moeten weten. Het leven ervaar ik als iets wat dagelijks opgepakt moet worden. De feiten nemen zoals ze komen. Niet fatalistisch, maar als een kans, een uitdaging om in vertrouwen nieuwe stappen te zetten. Zoals bij de belofte aan Jozua 1:3 Elk stuk grond dat jullie zullen betreden geef ik jullie, zoals ik Mozes heb beloofd.
Ik heb geleerd te luisteren naar de innerlijke stem. Uitgaande van de doorlopende vraag bij God om wijsheid. Dat vraagt om niet alleen te gaan voor het beredeneerd zeker weten. Kennis van iets hebben is toch anders dan het kennen zelf. Dat laatste heeft iets van vruchtbaarheid in zich. Zoals in het archaïsche taalgebruik waarin de man zijn vrouw bekende en zij hem een kind baarde. De zin van het leven is ook dat het levens verrijkt, dat ik herkenbaar vruchtbaar ben. Verbondenheid met God is daarom voor mij onontbeerlijk.
Een vaste omschrijving te willen hebben van wie God is, heb ik losgelaten. Hij is zichtbaar in de ervaring van het vertrouwen op Hem. Daarom ben ik verwachtingsvol en zie ik dagelijks vol vreugde uit naar wat komen zal. Ik wil leven als Jezus, die God de Vader kent en dat kennen het eeuwige leven noemt. Leven vol dankbaarheid.